Vandaag mijn moeder herdacht. Dat wil zeggen: ik schilde een appel en dacht ineens: straks ga ik een appelpitje pellen en opknauwen. Dat deden we vroeger altijd. Mijn moeder en ik. Het pellen is een hele kunst, maar ik bleek er nog steeds bedreven in te zijn. Met dank aan de oefeningen met mijn moeder! Maar vandaag kwam er iets bij. Destijds kende ik de smaak van amandels nog niet. Nu wel. De smaak van een gepeld appelpitje is exact gelijk aan die van amandel! Oja: en ons “familie huis” heet Casa Almendra. Zal allemaal wel toeval zijn….