Als hulpmiddel heb ik deze keer ballonnen en voetplaatjes meegenomen.
De ballonnen bliezen we een beetje op -wat op zich al een onderwerp werd-
en draaiden vervolges het frutje een aantal keren, zodat de balon dicht bleef zitten.
Daarna legden we hem voor ons op de grond en probeerden met 1 voet hem
net zover in te drukken dat het frutje niet losschoot en de balon leegliep.
Je moet dan met je hele gewicht in het andere been zijn. “viel” je met je gewicht
in het lege druk-been, dan knalde de balon kapot (ze waren van niet beste kwaliteit).
De oefening kende meerdere aspekten:
– met je aandacht zijn in je standbeen.
– met je aandacht zijn bij de balon onder je voet.
– luisteren naar je eigen kracht en die van de ballon met los frutje.
Vervolgens bliezen we hem nog een keer op en draaiden deze keer een knoop in het frutje.
Weer legden we hem onder een voet, en probeerden nu die voet,
terwijl we in het standbeen bleven, dwars door de ballon op de grond te krijgen.
Zonder dat die knalde omdat je er met je gewicht op viel en niet in je achterste been bleef!
En het lukte zowaar meerdere mensen, ondanks de slechte kwaliteit van de ballonnen.
Later hebben we met een denkbeeldige ballon ertussen allerlei bewegingen met de handen gemaakt,
gekoppeld aan bewegingen van het bekken. Om te ervaren op meerdere plekken
tegelijk je aandacht te hebben in je lichaam. En verbindingen te leggen.
Tussen handen onderling, handen en bekken en bekken en voeten.
In de 2e drie kwartier, waarin we met de “vorm” bezig gaan had ik ten behoeve daarvan
deze keer voetplaatjes bij me. Het is voor veel mensen wat moeilijk om de Gung-Bu stand
te leren voelen. In die stand staan je voeten als het ware op een A-4tje of A-5je,
voorste voet op de ene hoek en achterste op de diagonaal hoek en 45°
op de richting van de voorste voet. je gewicht 70% in het voorste been,
je knieën boven- en in dezelfde richting als je tenen en
je navel en neus in dezelfde richting als voorste voet. As kruin stuit recht.
Statisch is dat nog wel uit te leggen, maar ajajaj als je een stap moet zetten zodat de
stapvoet daar komt waar ie moet komen.
En daar hadden we tevoren in karton uitgeknipte voetzolen voor.
Voorafgaand aan de stappen kreeg ieder van mij zo’n voetzool op de plek waar de stapvoet
zou moeten komen.
Ik vind het een uitdaging om op de gekst mogelijke manieren begrip te helpen ontwikkelen
van de principes van de t’ai chi. En het -letterlijk- onder de knie te krijgen.
Dank voor jullie aandachtig oefenen en succes met het doorgronden van t’ai chi!