Verhandeling over “Knakken”

Het allereerste waar je mee bezig moet gaan als je T’ai Chi wil gaan doen is ontspanning. Zonder ontspanning kun je geen T’ai Chi en ook niet T’ai Chi Ch’uan beoefenen.

Dus vóór je ook maar aan T’ai of Chi denkt: eerst werken aan je ontspanning.

Op zoek daarnaar helpt het mij als ik probeer “knakjes” te produceren. In met name nek, schouders en rug. Lukt het om zo’n “knakje” te bewerkstelligen dan zijn er twee dingen gebeurd: ik bent in exact gesitueerde én goede beweging gekomen en bijgevolg is het betreffende blokkadetje opgeheven.

Maar ! : als ik na 2 knakjes er een derde of nog meer kan produceren, dan vind ik het eng worden omdat ik dan denk dat er een diep wezenlijker probleem is op die plek dan een beetje vast zitten vanwege te weinig beweging. Dan kan ik beter naar de fysiotherapeut gaan om het probleem te attaqueren.

Maar wat is de medisch-fysische verklaring voor die knakjes? Daar heeft microsoft copilot in bing wat over:

De knakjes die je soms hoort in je nek, schouders of rug kunnen verschillende oorzaken hebben:

  1. Gasbellen in gewrichtsvloeistof: In je gewrichten zit een vloeistof die helpt bij het soepel bewegen. Wanneer je een gewricht beweegt, kan de druk in deze vloeistof veranderen, waardoor gasbellen ontstaan en knappen. Dit veroorzaakt het knakkende geluid1.
  2. Beweging van pezen en ligamenten: Wanneer pezen en ligamenten over botten bewegen, kunnen ze een klikkend geluid maken. Dit is meestal onschuldig en komt vaak voor bij bewegingen van de nek en schouders1.
  3. Wrijving van botten: Als het kraakbeen in je gewrichten versleten is, kunnen de botten tegen elkaar wrijven en een krakend geluid veroorzaken. Dit kan een teken zijn van artrose1.
  4. Spanning en ontspanning: Soms kan het kraken van gewrichten tijdelijk verlichting geven van spanning. Dit komt doordat de zenuwen in het gebied worden gestimuleerd en daarna ontspannen2.

Het is meestal onschadelijk, maar als je vaak last hebt van pijn of ongemak, is het verstandig om een fysiotherapeut of arts te raadplegen.

Toch niet gek mijn op intuitie gebaseerde relatie met mijn knakjes. Die van Annya, mijn kleindochter durf ik niet. Zij kan haar vingers laten knakken op een “karate-sportschool”wijze. En zelfs ook die van mij. Brrrr. Eng!