Het allereerste waar je mee bezig moet gaan als je T’ai Chi wil gaan doen is ontspanning. Zonder ontspanning kun je geen T’ai Chi en ook niet T’ai Chi Ch’uan beoefenen.

Dus vóór je ook maar aan T’ai of Chi denkt: eerst werken aan je ontspanning.

Op zoek daarnaar helpt het mij als ik probeer “knakjes” te produceren. In met name nek, schouders en rug. Lukt het om zo’n “knakje” te bewerkstelligen dan zijn er twee dingen gebeurd: ik bent in exact gesitueerde én goede beweging gekomen en bijgevolg is het betreffende blokkadetje opgeheven.

Maar ! : als ik na 2 knakjes er een derde of nog meer kan produceren, dan vind ik het eng worden omdat ik dan denk dat er een diep wezenlijker probleem is op die plek dan een beetje vast zitten vanwege te weinig beweging. Dan kan ik beter naar de fysiotherapeut gaan om het probleem te attaqueren.

Maar wat is de medisch-fysische verklaring voor die knakjes? Daar heeft microsoft copilot in bing wat over:

De knakjes die je soms hoort in je nek, schouders of rug kunnen verschillende oorzaken hebben:

Gasbellen in gewrichtsvloeistof: In je gewrichten zit een vloeistof die helpt bij het soepel bewegen. Wanneer je een gewricht beweegt, kan de druk in deze vloeistof veranderen, waardoor gasbellen ontstaan en knappen. Dit veroorzaakt het knakkende geluid ¹.
Beweging van pezen en ligamenten: Wanneer pezen en ligamenten over botten bewegen, kunnen ze een klikkend geluid maken. Dit is meestal onschuldig en komt vaak voor bij bewegingen van de nek en schouders ¹.
Wrijving van botten: Als het kraakbeen in je gewrichten versleten is, kunnen de botten tegen elkaar wrijven en een krakend geluid veroorzaken. Dit kan een teken zijn van artrose ¹.
Spanning en ontspanning: Soms kan het kraken van gewrichten tijdelijk verlichting geven van spanning. Dit komt doordat de zenuwen in het gebied worden gestimuleerd en daarna ontspannen ².

Het is meestal onschadelijk, maar als je vaak last hebt van pijn of ongemak, is het verstandig om een fysiotherapeut of arts te raadplegen.

Toch niet gek mijn op intuitie gebaseerde relatie met mijn knakjes. Die van Annya, mijn kleindochter durf ik niet. Zij kan haar vingers laten knakken op een “karate-sportschool”wijze. En zelfs ook die van mij. Brrrr. Eng!

u, plaatselijk meer.

De mensen die er vanmorgen niet bij waren hebben de wijze lessen van de wind gemist.

De anderen hebben genoten en een hoop geleerd rondom balans, ontspanning, omgaan met kracht, beweging en waren onder de indruk van onder luid gekraak afbreken van dikke takken, halve en hele bomen. Kortom het was heftig in Heumensoord!

We beginnen om 09:15 met het uitzoeken van windkracht meet en ervaar instrumenten die ik van te voren op een hoop heb neergelegd. Het beste instrument bleek een niet al te zware tak met bladeren of dennenaalden er nog aan. Dat geeft genoeg weerstand om de wind te kunnen voelen en bovendien ook waar die vandaan komt. We houden de tak rechtop voor ons en lopen als een soort wind-wichelaar zo snel mogelijk naar de open plek. Overigens na gezamenlijk besloten te hebben om toch maar Heumensoord in te trekken, ondanks de duidelijke risico’s die daar nu aan kleven!

We krijgen in de gaten dat door de vorm van de tak en zijn gebladerte deze om zijn lengte as draaiend van de wind afdraaide. Maar die wind draaide ook! En niet zo’n beetje! Zeker als er een stormvlaag kwam van pak ‘m beet 80 tot (als uitschieters) meer dan 100km per uur. Daar zijn we in de kuil mee aan de gang gegaan. Mij bleek al gauw dat je dat het ontspannendst kunt doen door de wind van achter of juist van voren te laten komen. Met die tak dus rechtop voor je vasthoudend. Of eigenlijk niet eens vasthoudend, maar klemmend tussen een onder en een boven hand. Zodat ie vanzelf kan draaien met de wind mee. En als je het goed deed, draaide je daar zelf achteraan. Alsof de wind je draait zonder dat jijzelf daar iets aan hoeft te doen (behalve op het juiste moment de juiste stapjes te nemen of liever: te laten gebeuren). De wind leidt, de tak volgt en stuurt jouw lichaam aan. Moeilijk om uit te leggen, je had het beter mee kunnen ervaren!

Vervolgens zetten we een 4 meter lange en zware tak rechtop in een gat en gaan proberen hem in balans te krijgen. En dat in vaak gierende windvlagen! Prachtige T’ai Chi oefening in het “luisteren naar kracht”. Een belangrijk aspect van het beoefenen van T’ai Chi. En mooi dat we tijdens een zeldzaam moment van windstilte exact de balans blijken te hebben met zijn drieën: We kunnen de tak helemaal loslaten en rechtop blijft hij staan!

En wat dacht je van: ontspannen blijven en je niet van je voeten laten blazen balancerend op een touw of op een wiebel boomstammetje….

Ondertussen zien we bomen breken, dikke takken sneuvelen en zelfs wervels van blad en zand. Het zand in de ogen was soms wat minder. Hoewel het plezier, het genieten en het leren absoluut de overhand had!

Konklusie:

Op een dag als dit móet je gewoon in Heumensoord zijn als je in één klap een hoop wil leren rond T’ai Chi!

Overigens zijn we om 10:40 het bos min of meer uitgevlucht, omdat er toch wel érg veel takken afbraken en hele bomen omgingen. Langs de berkengroep tussen de 2 eerste open plekken hebben we de vlagen afgewacht en zijn er vervolgens rennend langs gelopen. (berken begeven het nogal gauw). Ons zeer bewust dat de prachtige les van de wind niet een te grote prijs ging vragen!

Als je nieuwsgierig geworden bent: kom het mee ervaren en wees welkom iedere donderdag om 09:15 bij de kruising Scheidingsweg/Heijendaalseweg!

T’ai Chi en meer

met Willem en Stichting Chirapa Wayra Ekangi Bula

Categoriearchief: concentratie

Verhandeling over “Knakken”

Wijze lessen van de wind