Categoriearchief: energie

Verhandeling over “achter je ademhaling komen”

Mijn moeder had een zwaar leven. Van succesvol en ook nog eens knap opgeklommen schoenfabriek arbeidster naar gevluchte huisvrouw.

Daar moest ze vaak om zuchten. En soms kón ze niet zuchten al deed ze nóg zo haar best. Ze kon dan in heftige paniek raken en uitroepen “Ik kan niet achter mijn adem komen”.

In mijn T’ai Chi lessen komen veel dingen aan bod. Steeds gericht op het bewustworden van wat je allemaal met je lijf kunt doen. En in dit geval dus zuchten. Of gapen. Dat is bijna hetzelfde.

Wat er gebeurt gaat als volgt:

1 Je zet je ribbenkast uit. (je creëert hier een onderdruk in je borstholte)

    2 Sper je mond ver open. (jazeker: als in een gaap)

    3 Ontspan en laat je adem binnenstromen.

    1, 2 en 3 samen zorgen voor een diepe inademing die voorbij gaat aan wat je dacht dat het de maximaalste inademing was. Je gaat dan over een soort “heuveltje” heen, passeert een “omslagpunt” en kunt dan heeeel veel verder “inademen”.

    Dat is zoals mijn moeder bedoelde met “achter mijn adem komen”.

    De ontspanning daarvan, het uitademen, is dan de zo bevrijdende zucht.

    Maar waar is zuchten nou fysisch goed voor?

    Een zucht ontstaat meestal omdat je lichaam behoefte heeft aan meer zuurstof, of om stress te verminderen. Bij de diepe inademing, voorbij aan wat je dacht maximaal te kunnen, hap je heel wat extra zuurstof binnen. Dat is trouwens precies het momentum van de gaap.

    De gaap doe je onbewust in twee situaties:

    1 als je moe bent en dus van actief een overgang maakt naar rust

    2 als je weet dat je stevig moet gaan presteren vanuit rust. (je bent piloot en je moet over een uurtje take off gaan.)

    Maar wat héb je daar nou helemaal aan? Nou: als je voelt aankomen dat het mis gaat gaan (zware stress, te lang doorwerken (of doorluisteren), de wetenschap dat je dadelijk flink moet gaan presteren: een beetje op tijd en bewust gaan zuchten of gapen brengt je de nodige ontspanning om wat dan ook aan te kunnen…..

    Zucht. Dat is eruit.

    Wijze lessen van de wind

    Donderdag 18 januari.
    Op http://alarm.noodweercentrale.nl lezen we voor Nijmegen (6525):
    niveau waarschuwing noodweer rood vanwege storm/orkaan
    geldig van: donderdag, 18. jan 2018, 07:00 uur
    geldig tot: donderdag, 18. jan 2018, 15:00 uur
    geldig voor: alle hoogtes
    Hierbij zijn er windstoten tussen 100 en 130 km/u, plaatselijk meer.

    De mensen die er vanmorgen niet bij waren hebben de wijze lessen van de wind gemist.

    De anderen hebben genoten en een hoop geleerd rondom balans, ontspanning, omgaan met kracht, beweging en waren onder de indruk van onder luid gekraak afbreken van dikke takken, halve en hele bomen. Kortom het was heftig in Heumensoord!

     

    We beginnen om 09:15 met het uitzoeken van windkracht meet en ervaar instrumenten die ik van te voren op een hoop heb neergelegd. Het beste instrument bleek een niet al te zware tak met bladeren of dennenaalden er nog aan. Dat geeft genoeg weerstand om de wind te kunnen voelen en bovendien ook waar die vandaan komt. We houden de tak rechtop voor ons en lopen als een soort wind-wichelaar zo snel mogelijk naar de open plek. Overigens na gezamenlijk besloten te hebben om toch maar Heumensoord in te trekken, ondanks de duidelijke risico’s die daar nu aan kleven!

    We krijgen in de gaten dat door de vorm van de tak en zijn gebladerte deze om zijn lengte as draaiend van de wind afdraaide. Maar die wind draaide ook! En niet zo’n beetje! Zeker als er een stormvlaag kwam van pak ‘m beet 80 tot (als uitschieters) meer dan 100km per uur. Daar zijn we in de kuil mee aan de gang gegaan. Mij bleek al gauw dat je dat het ontspannendst kunt doen door de wind van achter of juist van voren te laten komen. Met die tak dus rechtop voor je vasthoudend. Of eigenlijk niet eens vasthoudend, maar klemmend tussen een onder en een boven hand. Zodat ie vanzelf kan draaien met de wind mee. En als je het goed deed, draaide je daar zelf achteraan. Alsof de wind je draait zonder dat jijzelf daar iets aan hoeft te doen (behalve op het juiste moment de juiste stapjes te nemen of liever: te laten gebeuren). De wind leidt, de tak volgt en stuurt jouw lichaam aan. Moeilijk om uit te leggen, je had het beter mee kunnen ervaren!

    Vervolgens zetten we een 4 meter lange en zware tak rechtop in een gat en gaan proberen hem in balans te krijgen. En dat in vaak gierende windvlagen! Prachtige T’ai Chi oefening in het “luisteren naar kracht”. Een belangrijk aspect van het beoefenen van T’ai Chi. En mooi dat we tijdens een zeldzaam moment van windstilte exact de balans blijken te hebben met zijn drieën: We kunnen de tak helemaal loslaten en rechtop blijft hij staan!

    En wat dacht je van: ontspannen blijven en je niet van je voeten laten blazen balancerend op een touw of op een wiebel boomstammetje….

    Ondertussen zien we bomen breken, dikke takken sneuvelen en zelfs wervels van blad en zand. Het zand in de ogen was soms wat minder. Hoewel het plezier, het genieten en het leren absoluut de overhand had!

    Konklusie:

    Op een dag als dit móet je gewoon in Heumensoord zijn als je in één klap een hoop wil leren rond T’ai Chi!

    Overigens zijn we om 10:40 het bos min of meer uitgevlucht, omdat er toch wel érg veel takken afbraken en hele bomen omgingen. Langs de berkengroep tussen de 2 eerste open plekken hebben we de vlagen afgewacht en zijn er vervolgens rennend langs gelopen. (berken begeven het nogal gauw). Ons zeer bewust dat de prachtige les van de wind niet een te grote prijs ging vragen!

     

    Als je nieuwsgierig geworden bent: kom het mee ervaren en wees welkom iedere donderdag om 09:15 bij de kruising Scheidingsweg/Heijendaalseweg!